یادمان رفت که خرج من وتوگشته شهید...

یادمان رفت که خرج من وتوگشته شهید...

این روزهابوی غریب فراموشی گرفته همه چیزمان را...فراموش کرده ایم که کجاییم وچه می کنیم...یادمان رفته پیشینه مان را!یادمان رفته که درتاریخ این ملت ،برهه ای هم بود که ازآن به(جنگ)تعبیر میکردندآن هم از نوع تحمیلی...اصلا از یک جوان دهه هفتادی بپرسی (دفاع مقدس)یعنی چه؟خس خس نفسهای یک جانباز شیمییایی،چه بر سر خودش و خانواده اش می آورد؟اصلا می دانی چه می شود که یک انسان،جانباز شیمیایی میشود؟می فهمی یتیمی آن هم در شش ماهگی،چه طعمی دارد؟...این سوال هارا که میپرسی،هاج وواج وبا نگاهی بهت زده زل میزند در چشمانت!از دیگری میپرسی فلان سردار را میشناسی؟میگوید اسمش را شنیده ام!همان فلان اتوبان را میگویی دیگر؟!...

آااه که چقدرفراموش کارشده ایم ما...

آنقدرنظریه های کانت و داروین رابه خورد مغزهای جوانانمان کرده ایم که دیگرفهم مناجات های عارفانه ی چمران هاو وصیت نامه های پر رمزو رازشوشتری ها وباکری ها و همت ها و خرازی ها ودیگر شهدا،برایشان دشوار است.به قدری ذهنشان را به ظاهر ورزیده ایم با فرمول ها و قوانین نیوتن ها و گالیله ها و ده ها دانشمند که دیگر فرمولی برای حل مسایلی این چنینی نمی یابند که (جوانی که اتفاقا فرزندی هم در راه دارد،برای دفاع ازناموس و وطنش،به فاصله چهارمتری جلوی گلوله مستقیم تانک،سینه سپرکرده است.حساب کنیدپس ازبرخوردگلوله،بدنش چندتکه شده وتکه هایش حداکثرتاچه فاصله ای می افتد؟...آیاتعداددفعاتی که فرزند این جوان ،«بابا«گویان به خانه می آید تا نمره بیستش را نشانش دهد و لبخندی از لبان بابا هدیه بگیرد ولی به جای «بابا«فقط قاب عکس خندان روی طاقچه می شود تجسم تمام رویا هایش را می توانید محاسبه کنید؟....)

اصلا یادمانم رفته این مفاهیم را یاد بچه های متولد بعد از( قطعنامه)بدهیم...

راستی«قطعنامه» چه بود؟«جام زهر»چه شکلی است وزهرش چه کرد با امام مهربانی ها ؟تلخی اش چه کرد با دل رزمنده ها ؟...

این روز ها بوی فراموشی می آید ووضعیت زرد است...وکسی نمی داند که عزت، چه بهایی داده است که رهایی زاده است ...خیلی نامردیم.!راه را گم کردیم،آتش سرد شدیم؛از وفا طرد شدیم ؛معدن درد شدیم ...یادمان رفت که خرج من وتو گشته شهید....